Niet slapen

Linus heeft een periode gehad dat hij niet sliep. Dat viel ons op, omdat hij als wij 's nachts wakker werden, rechtop in het bed stond. Altijd. Overdag sliep hij ook niet, we moesten hem even neerleggen zodat hij wat uit zou rusten.

Op internet vond ik dat nierpatienten (mensen) vaak last krijgen van slapeloosheid.

Other symptoms of kidney disease include loss of sleep, poor appetite, upset stomach, weakness, and difficulty concentrating. (bron: http://www.diabetes.org/type-1-diabetes/kidney-disease.jsp)

Het gekke is dat Linus ook last had van 'moeite met concentreren' wat hier als laatste symptoom wordt genoemd. Dit merkten we vooral als we hem eten gaven. Hij begon dan met eten, maar als hij ook maar íets hoorde, was hij gelijk afgeleid en stopte hij met eten.

Eten geven vergde dus veel geduld en uiterste stilte.

Verzorging

Ik moest steeds de dierenarts bellen voor een nieuwe kuur antibiotica (de dierenarts stelde dat niet zelf voor). We kregen elke keer een kuur van maar 10 dagen mee, maar uiteindelijk belde ik of we zes weken door mochten gaan. Dat mocht gelukkig.

Op het internet las ik namelijk een verhaal van een andere Maine Coon die nog maar 2 kilo woog toen ze bij de dierenarts kwam, ontzettend hoge nierwaarden had, en ook een nierbekkenontsteking. Na zes weken antibiotica was de kat ontzettend goed genezen. Ik zag dit al helemaal voor me met Linus. Linus zou ook genezen, en daar zouden wij wel even voor zorgen.

We stonden al sinds het begin 's nachts op om Linus een voedingsspuit te geven. Nu hij brokjes had, at hij die ook soms 's nachts. Ook gaven we hem om 3 uur vaak drinken. We hadden een heel schema gemaakt, waarbij hij om:

7 uur fortekor
8 uur eten en drinken (eten was 1 of 2 spuiten)
8 uur Vitamine B
10 uur eten en drinken
11 uur antibiotica
13 uur eten en drinken
13 uur Lactulose
15 uur eten en drinken
18 uur eten en drinken
20 uut eten en drinken
22 uur eten en drinken
23 uur antibiotica
voor het slapen nog 1 spuit
's nachts brokjes en drinken

Linus at zo een blikje per dag, en wat brokjes.

Vitamine B

Linus kreeg in het begin ook Vitamine B. Dit helpt het herstel bij een nierbekkenontsteking, en is sowieso goed voor katten. Op Whiskas.nl staat dit over Vitamine B:

De diverse vitaminen B zijn belangrijk voor veel lichaamsfuncties van de kat, met name: vitamine B1 (thiamine), vitamine B2 (riboflavine) en vitamine B12 (cobalamine). Deze vitaminen worden niet door het lichaam opgeslagen en moeten daarom regelmatig aan het voedsel worden toegevoegd. Vitamine B1 is extra belangrijk, omdat dit onmisbaar is voor de stofwisseling van gluciden (die in voedsel zitten). Als je kleine metgezel een tekort aan deze vitamine heeft, kan dit leiden tot apathie en een verlies van de eetlust, met als gevolg neurologische en hartproblemen.















Lactulose

We gaven Linus ook Lactulose (1,5 milligram per dag, met een kleine spuit in de mond), zodat zijn ontlasting weer normaal zou worden. Linus poepte in het begin maar 1 keer in de 4 a 5 dagen. Normaal poepen katten 1 keer per dag, soms om de dag. De Lactulose kan je gewoon bij de Etos of Kruidvat kopen, maar zorg er wel voor dat je de goede koopt, zonder smaakje oid. Het is ook bij de dierenarts te koop, maar die raden vaak aan om het in een gewone winkel te kopen.

Lactulose heeft geen werking in het lichaam. Het komt in de darmen terecht, en zorgt ervoor dat de poep zacht wordt of blijft. Nierkatten vechten altijd tegen uitdroging, en de ontlasting droogt ook vaak uit. Soms zorgt dit voor verstopping, en moet je uiteindelijk met een klysma aan de slag. Wij hebben dat gelukkig niet hoeven doen, omdat de lactulose goed werkt. Wij gaven het elke dag, tot het eind van zijn leven.

Tweede bloedtest na 3 weken AB

Na drie weken deden we opnieuw een bloedtest, Linus kreeg toen al drie weken antibiotica. Linus was alweer wat aangekomen vond de dierenarts, en dat hij zelf weer at was ook een goed teken. Vol goede moed dacht ik dus dat de bloedtest veel beter zou zijn dan de vorige keer.

Linus speelde ook weer, hij was vrolijk, wat dikker geworden, hij sprong weer zelf op de wasbak om te drinken, hij kwam naar beneden als we naar beneden gingen. Dan móesten zijn nieren toch wel een beetje hersteld zijn? Zijn vacht glansde zelfs weer!

Maar helaas... de uitslag van de bloedtest was net zo slecht als de vorige keer:

Ureum: 5.7-12.9 Bij Linus: 46.4
Creatinine: 71-212 Bij Linus: 863

Dat was wel even een klap weer.. Was Linus dan een wonderkat, die tegen zulke hoge waarden kon? We verzonnen allemaal redenen waarom Linus zou moeten blijven leven, en de belangrijkste was dat Linus blijkbaar (volgens ons) een medisch wonder was.

Hill's droge brokjes

Linus vond het natvoer erg vies (en dat kan ik me goed voorstellen, want wij werden ook misselijk van die geur). De eerste keer dat hij het rook at hij er wel een beetje van, maar sinds we het met een spuit gaven wilde hij het niet meer uit zichzelf eten. Hij liep wel soms naar zijn oude Maine Coon brokjes van Royal Canin. Toen kwam ik op het lumineuze idee om Hill's droge brokjes te kopen. Onze dierenarts was op dat moment dicht ('t was 18:00), dus ik belde een dierenarts in Schalkwijk op of we bij hen die brokjes mochten kopen. Dat kon gelukkig.

Linus hoorde dat we de zak open maakten, en toen we wat brokjes op een schoteltje neerlegden begon hij al een gek te eten! Hij wilde dus gewoon droge brokjes! Wij dachten dat dit helemaal een goed teken was, want nu zou hij tenminste niet meer de stress van dwangvoeren hebben.

In het begin at Linus goed van de brokjes. Maar we kwamen er na een tijdje achter dat hij niet genoeg brokjes at, dus toen moesten we ook weer bijspuiten.

Dwangvoeren

Hill's a/d

Linus zat er in het begin als een vaatdoekje bij, zo zielig. Hij bleef zitten waar je hem neerzette, hij liep gewoon niet. We moesten hem ook op de kattenbak zetten zodat hij zou plassen. Na de uitslag van de bloedtest kregen we ook speciaal niervoer mee voor Linus. Dat waren Hill's k/d (k van kidney) en Hill's a/d om aan te sterken. Hill's a/d is een soort astronautenvoer, maar niet speciaal niervoer. Linus wilde niet zelf eten in het begin, en daarom gaven we met een spuit het voer. Dat was echt verschrikkelijk. Hij was zo mager, en we pakten hem in met een handdoek, hoewel hij toch niet echt tegenstribbelde, omdat hij zich natuurlijk hartstikke beroerd voelde. We merkten wel snel verschil, hij voelde zich steeds iets beter, en daardoor ging hij zich ook steeds meer verzetten tegen het dwangvoeren.















Blender

Het niervoer (Hill's k/d) bestaan uit brokjes vlees, in tegenstelling tot Hill's a/d dat een papje is (soort astronautenvoer wat we in het begin gaven). Daardoor kregen we het met geen mogelijkheid in de blender. Gek werd ik er van, want dát voer was toch wel beter voor zijn nieren. Maandag heb ik geloof ik een blender gekocht, en sindsdien heb ik de Hill's k/d van te voren helemaal vermalen tot een papje. Zo kon het tenminste wel in de spuit.




















Vitamine B

Op internet vond ik dat vitamine B heel goed kan zijn bij het herstel van een nierbekkenontsteking, daarom had ik bij de dierenarts vitamine b gehaald. Dit vermaalden we ook en mengden we door het voer. Linus leek hier echt steeds meer van op te knappen, en we waren daar natuurlijk heel erg blij mee.

Hieronder een foto van toen we nog dwangvoeding gaven met een handdoek. Na een tijdje was dit niet echt meer nodig. En Linus raakte ook meer in paniek mét een handdoek, dan zonder. Soms leek hij het ook wel lekker te vinden, als hij toch een beetje honger had.

Tweede bezoek: de Uitslag

De uitslag

De dierenarts belde me woensdag op met de mededeling dat het 'niet goed was'. Het waren zijn nieren, en hij zou medicijnen en speciaal voer krijgen. Aangezien hij niet gelijk een doodvonnis door de telefoon gaf, had ik nog redelijk hoop dat het goed zou kunnen komen. 's Avonds zouden we de medicijnen en het voer ophalen. Toen we daar kwamen liet de dierenarts de uitslag zien. De nierwaarden waren gigantisch: Creatinine mocht tot de 200, die was in de 800, en de Ureum was 45, terwijl die maar ongeveer 2 of 3 mag zijn. Hij zei dat Linus nog maar 15% nierfunctie had, en hij dacht dat hij nog maar twee weken of zelfs maar een paar dagen zou leven. Hij stelde voor om nog wel naar de radioloog te gaan, omdat hij dacht dat één van Linus' nieren al verschrompeld was. Huilend zijn we naar huis gelopen, onze Linus was pas vier, dan kon hij toch niet opeens doodgaan?

Radioloog

Donderdag konden we nog net in de middag langs bij de radioloog/dierenarts Warmerdam in Noordwijkerhout. We hadden alleen geen vervoer, dus dan zou het pas maandag worden, en ik had niet het idee dat Linus de maandag zou redden. Gelukkig waren mijn schoonzus en zwager echte redders in nood. Mijn schoonzus hoorde via mijn schoonmoeder dat we die middag eigenlijk nog konden, en na haar werk reden ze gelijk onze kant op. Nét op tijd kwamen we bij de radioloog aan.

Daar bleek dat Linus z'n nieren wel een goede grootte hadden. Er was wel wat blaasgruis, en zijn nieren of nierbekken leek ontstoken. Hij deed een blaaspunctie, en de urine zou onderzocht worden op bacterieen. Als er bacterieen in zouden zitten zou het een nierbekkenontsteking kunnen zijn. Hij stelde antibiotica voor, en dat kregen we bij onze eigen dierenarts gelijk mee. Donderdagavond begonnen we dus met een antibioticakuur, daarnaast had Linus ook fortekor ter ondersteuning van de nieren, en primperan tegen de misselijkheid. Hoewel de dierenarts zei dat we (mede door de hoge waarden) wel rekening moesten houden met het ergste, hadden wij weer redelijke hoop, omdat er dus blijkbaar wel een oorzaak was voor het nierfalen, waarvoor we medicijnen konden geven.

Eerste bezoek aan de dierenarts

We merkten eind januari dat Linus erg rustig was, hij ging onder de bank liggen, en onder de stoeltjes, meestal op koude plekken. Hij wilde ook niet meer spelen, terwijl hij vroeger altijd gék was van spelen. En hij werd mager.

Op de nacht van 3 op 4 februari hebben we hem apart gehouden op onze slaapkamer. We hadden een bakje water, een bakje met brokjes en een provosorische kattenbak voor hem neergezet. Hij was superblij dat hij bij ons in bed mocht slapen, maar de hele nacht had hij niets gegeten. Toen werden we wel heel erg ongerust. Even gezocht op Google, vond ik dat katten die niet eten binnen een paar dagen dood kunnen gaan, omdat de darmen er dan mee stoppen. Ook is het natuurlijk een teken dat de kat ziek is.

Zondag hebben we een kleine taartspuit gekocht bij de Hema, hierin hebben we het blikvoer gedaan en zo hebben we Linus op zondag al gedwangvoerd. Hij moest toch wat binnen krijgen.

Maandag (5 februari) heb ik de dierenarts gebeld, helaas konden we pas dinsdag terecht. Ook maandag hebben we hem nog gedwangvoerd met die onhandige taartspuit.

Dinsdag konden we eindelijk langs. De dierenarts schrok zich rot volgens mij. Hij vond Linus graatmager en was erg bezorgd, hij dacht eigenlijk dat Linus geen 2 weken meer zou leven.. Hij stelde een algehele bloedtest voor, wat we hebben gedaan. Er werden 2 buisjes bloed getrokken en die werden diezelfde nacht nog per koerier naar Duitsland gebracht. De volgende dag zouden we de uitslag krijgen. Als het niet goed zou zijn, zouden we met spoed naar een radioloog kunnen voor een echo van zijn organen.

Linus de Flinus

Deze blog is gemaakt ter nagedachtenis aan onze kat Linus (13 januari 2003 - 20 april 2007), die helaas veel te vroeg is overleden, op vierjarige leeftijd. Hij had nierfalen, en ondanks dat hij en wij heel hard hebben gevochten, is hij toch nog overleden op 20 april 2007. Het was een oneerlijke strijd.

Hier zal ik onze ervaringen neerzetten over het leven met een nierkat, ookal was het maar kort (hij is ziek geweest vanaf januari tot april 2007), ik hoop toch dat mensen in een soortgelijke situatie hier iets aan hebben.