Na drie weken deden we opnieuw een bloedtest, Linus kreeg toen al drie weken antibiotica. Linus was alweer wat aangekomen vond de dierenarts, en dat hij zelf weer at was ook een goed teken. Vol goede moed dacht ik dus dat de bloedtest veel beter zou zijn dan de vorige keer.
Linus speelde ook weer, hij was vrolijk, wat dikker geworden, hij sprong weer zelf op de wasbak om te drinken, hij kwam naar beneden als we naar beneden gingen. Dan móesten zijn nieren toch wel een beetje hersteld zijn? Zijn vacht glansde zelfs weer!
Maar helaas... de uitslag van de bloedtest was net zo slecht als de vorige keer:
Ureum: 5.7-12.9 Bij Linus: 46.4
Creatinine: 71-212 Bij Linus: 863
Dat was wel even een klap weer.. Was Linus dan een wonderkat, die tegen zulke hoge waarden kon? We verzonnen allemaal redenen waarom Linus zou moeten blijven leven, en de belangrijkste was dat Linus blijkbaar (volgens ons) een medisch wonder was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten