Plan
Mijn plan was om Linus nóg beter te maken. Vanaf maandag gaf ik Linus ook weer 's nachts drinken. Aangezien water het lichaam reinigt, dacht ik dat dit Linus nog meer goed zou doen, zodat hij zich nog beter zou voelen. Ik dacht echt dat we Linus nog wel beter konden maken.
Helaas was mijn vriend nog geen tien minuten weg, of Linus had alweer overgegeven.. Hij had 2 spuiten eruit gekotst. Omdat hij weer wat minder ging eten in de tweede week, was ik opnieuw bij gaan spuiten. Ik merkte ook dat hij zich iets minder lekker voelde en op de een of andere manier wist ik ook dat het einde er toch wel aan zat te komen.
Bij elkaar
Elke nacht hebben we bij elkaar geleden. Linus was superblij dat hij bij me in bed mocht liggen. Hij lag soms onder de dekens tegen me aan (lekker warm) en soms op de dekens. Hij kon ook zo lekker tegen me aan ploffen. Maar ik heb volgens mij die week elke nacht gehuild, overdag ook, omdat het steeds minder goed ging.
Linus werd weer misselijk, en hoewel ik om de zoveel uur (3 x per dag) Primperan gaf, hij bleef toch wel een beetje misselijk. Hij gaf niet over, maar hij likte aan zijn lippen, dat is ook een teken van misselijkheid.
Dinsdag
Ik zag dat Linus nu ook niet meer zijn bekje schoonmaakte na een voedingsspuit. Dat vond ik ook al een erg slecht teken. Normaal deed hij dat wel, en katten zijn natuurlijk erg schone katten.. Hij werd ook steeds slomer. Als je hem ergens neerzette bleef hij daar meestal wel.
Wat mijn hart echt brak was toen hij in de kattenbak bleef zitten. Het was de open kattenbak op de slaapkamer. En dat stond/zat hij dan in "ik voel me niet lekker, ik ben misselijk". Echt zo zielig. Hij ging ook vaak op de mat liggen bij de deur. Ook zo'n plek waar hij ging liggen als hij zich niet lekker voelde.. Het ging echt niet de goede kant op, ondanks dat ik 's nachts drinken gaf.
Woensdag
Woensdag ging het nog slechter, hij voelde zich gewoon níet lekker. Ik sms-te met mijn vriend, zodat hij ook voorbereid was op het einde van Linus. Hij had nog hoop dat het een tijdelijke dip had, maar geen enkel sms-je van mij was positief. Het ging gewoon slecht! Heel slecht.. Volgens mij moest ik die nacht ook weer huilen, en Linus kwam toen steeds iets dichter bij me liggen. Hij kroop echt naar me toe, zo lief. Alsof hij míj wilde troosten. Dat is ook het nare, jíj weet dat hij dood gaat, maar hij heeft geen idee.. Hij wil alleen maar knuffelen.
Op de foto hierboven is het holletje te zien wat ik voor Linus op het bed had gemaakt. Linus wilde eigenlijk altijd bij me liggen, maar de laatste nacht voelde hij zich zo slecht, dat hij dat liever niet meer wilde. Dit is ook heel normaal als katten bijna overlijden. Ze zoeken je eerst heel erg op, maar op het eind willen ze dat niet meer. Maar hij lag gelukkig nog wel naast me.
Donderdag
Donderdagmiddag had ik Linus bij het raam neergezet beneden, zodat hij lekker naar buiten kon kijken. Ik was toen met mijn scriptie bezig. Toen ik bij hem kwam kijken hing er slijm uit zijn mond zo in zijn nek en op zijn pootjes. Ik heb dit weggehaald en gelijk zijn hele mondje schoongemaakt. Oooh.. dit was zo'n slecht teken.. Ik heb toen echt bijna de hele dag gehuild.. zou het einde toch echt zo snel komen? Ik belde de dierenarts om een afspraak te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten