En dan.. de praktische dingen regelen

Praktische dingen regelen

Omdat mijn vriend nog geen afscheid had kunnen nemen van Linus, bleef Linus bij de dierenarts in de koeling. Dinsdag kwam mijn vriend thuis en toen zijn we 's ochtends nog een keer gaan kijken. We moesten allebei huilen toen we hem zagen. Hij zag er slechter uit dan de vorige keer vond ik. Zijn haar liet al een beetje los, zijn oogjes waren 'dichtgedrukt', want die waren natuurlijk open. Heel raar.

We hebben hem toen allebei nog wel geaaid. Tim vond Linus niet eens zo dun. Ik denk ook dat hij nog wel vier kilo was. Maar ja, hij was natuurlijk 5,5 ooit.. wij zijn er gewoon gewend aan geraakt dat Linus dun was, hoewel er genoeg foto's zijn van een lekker mollige Linus.

We hebben toen met de dierenarts afgesproken dat Linus naar het crematorium Westerhout in Beverwijk zou gaan. We wilden daar ook nog afscheid nemen. Dat hebben we die zaterdag nog gedaan. (www.dierencrematoriumwesterhout.nl)

Het crematorium belt je op

Als je er voor kiest om je dier te laten cremeren, dan word je door het crematorium gebeld om te praten over je eventuele wensen. Ik werd dezelfde week nog gebeld door de directeur. We wilden eigenlijk op het moment dat Linus gecremeerd werd aanwezig zijn, zodat je zeker weet dat het Linus is. Dit werd door deze man zeer sterk afgeraden, hij zei dat het meestal echt te emotioneel wordt voor mensen. Hij zei ook dat we er voor 100% vanuit konden gaan dat het echt om Linus alleen ging. Het zou ook wel heel raar zijn als het niet zo zou zijn, dus dat vertrouwde ik wel.

Westerhout

Toen we bij crematorium Westerhout aankwamen lag Linus in een aparte kamer. Hij lag er heel lief bij, in een mandje. Dat vonden we allebei wel fijn om te zien, Linus had zo'n mandje prachtig gevonden. Het leek ook net alsof hij sliep, omdat hij er zo vredig bij lag. Maar hij werd helaas niet meer wakker. Ik zei het nog "Linus, wakker worden". Maar ja, dat maakt natuurlijk niets meer uit.. Heel erg verdrietig.















We mochten ook nog bij het crematorium achter kijken, hoe het nu in zijn werk gaat. We hebben de vrieskamer gezien, waar de dieren liggen. En de 'oven' zelf. Sommige mensen leggen zelf hun dier daarin, maar dat zagen we niet zo zitten. Er is ook een bottenvermaler, om de grootste stukjes fijn te malen. Als je zou uitstrooien en er zitten nog zichtbaar botstukjes in, dan is dat niet zo fijn natuurlijk.

Nu vond ik het ook niet zo fijn om te horen dat er zoiets bestaat als een bottenvermaler, maar goed. Zeker niet, omdat je weet dat dat met Linus gaat gebeuren.. Ik werd toen natuurlijk weer erg emotioneel.. Die man bleef ook maar doorpraten, terwijl ik het liefst naar buiten wilde en gewoon wilde huilen. Gelukkig was hij wel erg aardig, hij zei dat hij Linus met veel zorg zou behandelen.

1 mei

Dit was de dag dat Linus gecremeerd werd.

2 mei

Deze dag konden we 'Linus', of eigenlijk de asbus met zijn as, ophalen bij het crematorium. We kregen er ook een mooie kaart bij. Linus staat nu naast een mooie foto van hem in onze kast.