In de eerste zes weken dat Linus AB kreeg ging het eigenlijk steeds beter. Hij speelde zelfs weer! Hij at ook af en toe zelf brokjes, en ook daar waren we heel blij mee. Toen kwam de week dat we met de AB stopten. We hadden tot donderdag of vrijdagavond nog AB, en toen mochten we stoppen. We hadden goede hoop dat de ontsteking onder controle was, en dat het nu een kwestie van aansterken was. De eerste twee dagen dat we gestopt waren met de AB ging het supergoed. Linus at ontzettend veel brokjes! Hij was ook super actief, dus we dachten dat de ureum en creatinine ook wel gedaald waren.
Tot zondag, toen ging het opeens weer slechter met Linus. Hij wilde weer niet eten, en hij werd weer wat rustiger. Die week hoopten we nog op verbetering, maar die kwam helaas niet. Vrijdag zijn we naar een vervangende dierenarts gegaan (onze dierenarts was aan het verhuizen die week). Zij gaf Linus een prik met antibiotica, om de kuur weer op te starten. We kreeg ook weer pillen mee voor 2 weken. Een nierbekkenontsteking was volgens haar heel lastig te bestrijden, omdat maar een paar bloedvaten naar de nieren gaan. De medicijnen komen er dus maar moeilijk bij.
Zaterdag was Linus heel erg slecht, echt een vaatdoek.. Hij was heel erg misselijk, had weer overgegeven. Hij was echt beroerd. We dachten toen dat we de dag erna zouden moeten bellen voor euthanasie. Maar.. zondag was Linus weer een stuk beter! Hij at weer zelf brokjes en voelde zich weer beter! Zou dan toch de ontsteking niet helemaal weg zijn geweest? We hadden weer hoop dat we met nog een langere kuur we Linus er bovenop zouden kunnen krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten